සරල සිතුවිලි

"මචන්. හෙට හවස මොනවහරි වැඩ දාගෙන තියනවද ?"

දුරකතනයෙන් කතාකරපු මගේ අතිජාත මිත්‍රයන්ගෙන් කෙනෙක් ඇහුව.

"එහෙම විශේෂ වැඩක් නම් නෑ. මොකක්ද මචන් වෙන්න ඕන ?"

"අම්ම මේ දවස් වල මාව පත්තරේට දාල නේ. ඉතින් ඒ කෙල්ලෙක් බලන්න යන්න."

විශේෂ වැඩක් යොදාගෙන තිබුනේ නැති නිසා යාලුවත් එක්ක මමයි මගේ බිරිඳයි පස්සේ දවසේ ගමන යන්න පිටත් වුනා. ඉස්සෙල්ලම ඒ ගෙදරට යන ගමන නිසාත්, සැලකිය යුතු ගානක දෙයක් අරගෙන යන්න කියල යාළුවගේ අම්මත් මතක් කරපු නිසාත්, කේක් එකකුත් අරගෙන අපි මනමාලිගේ ගෙදරට ගියා. මනමාලිගේ අම්මයි තාත්තයි එක්ක ටිකක් කතා කර කර හිටිය. මනමාලි අපේ රටේ ප්‍රසිද්ධ සරසවියකින් උපාධියක් අරගෙන, දැන් පශ්චාත් උපාධියකටත් ඉගෙනගන්නවා කියල තමයි දෙමුපියෝ කිව්වේ. ටිකකින් මනමාලි අපිට සංග්‍රහ කරන්න බන්දෙසියකුත් අරගෙන ආව. අඩුම තරමේ හිනා පොදක්වත් මූනේ නැතිව බන්දේසියේ කෑම ජාති යාලුවට පිලිගන්වල, අපි දෙන්නට පිලිගන්වුවේ තනි අතින්. පශ්චාත් උපාධි කලාට, ගෙදරට ආපු මනුස්සයෙක්ට බන්දෙසියකින් කෑම පිළිගන්වන විධිය වත් හරියට දන්නේ නෑ. (ඒ මදිවට මගේ යාළුවා වගේ 2 1/2 විතර ඇති :-| ). ඊට පස්සේ බන්දේසිය මෙසේ උඩ තියල, ගිහිල්ල අම්මගේ පෙරැත්ත නිසාම ටිකක් එහාට ගිහින් වාඩි වුණා. ඒ වාඩි වුනෙත් අපි හිටපු පැත්තට පිටිපස්ස හරවාගෙන. හ්ම්ම් . තේ බන්දේසිය පිලිගැන්වුවෙත් අර විධියටම තමයි. :). ටික වෙලාවක් ඉඳල අපි එන්න ආව.

"අපරාදේ කේක් එකට දුන්න සල්ලි" මට ඉබේටම කියවුණා.